Ontstaansgeschiedenis
DKJL ontwikkelde initiatiefnemer Chantal Deken na de aanslagen van 9/11 en de moord op Theo van Gogh.
Chantal studeerde onderwijskunde aan de UvA en werkte als leerkracht in de Spaarndammerbuurt in Amsterdam West. Haar leerlingen voerden dagelijks discussies die soms leidden tot ruzie. "Ik gaf dan een 'preek'. Maar er kwam geen verandering. Ik besloot de rollen om te draaien en vragen te stellen. De moraal kwam vervolgens uit de groep."
"Het curriculum sloot niet aan. Mijn leerlingen wilden praten over de actualiteit, zoals de moord op Van Gogh. Zo'n uitgesproken politicus als Geert Wilders was nieuw: 'Zoiets mag hij toch niet zeggen?'. We sloegen de kranten open en gingen op zoek naar de meest kwetsende opmerkingen van Geert Wilders. De kinderen vroegen zich af wat ze tegen hem wilden zeggen. Of tegen mijn buurvrouw die bang is voor een ‘tsunami van moslims’? Dat Wilders een film wilde maken, vonden zij een slecht idee. We schreven brieven aan Wilders en haalden daarmee het Jeugdjournaal".
Ondanks het advies van collega's om deze gesprekken uit de weg te gaan, wilde Chantal met lessen Discussiëren Kun Je Leren een kritische en een oplossingsgerichte houding stimuleren. "Mijn leerlingen voelden als vanzelf de noodzaak om zich beter en genuanceerder uit te drukken. Ze voelden zich betrokken bij de maatschappij. Met toenmalig burgemeester Job Cohen gingen we om de tafel en bespraken we het 'hangjongerenprobleem'." Burgerschap werd concreet, betekenisvol en leuk!
"Over het boerkaverbod discussieërden we in rol. Nu controversieel misschien. Maar het maakte sommige onderwerpen minder zwaar."
Toen Chantal merkte dat leerlingen beter naar elkaar luisterden, de sociale cohesie verbeterde en ieder onderwerp bespreekbaar werd is in mei 2007 Stichting Discussiëren Kun Je Leren opgericht. Doel was om de tolerantie tussen leerlingen te bevorderen. DKJL maakte discussie en meningsverschillen interessant. Het debat werd een kans om elkaar beter te leren kennen.
Nu.
DKJL gaat nog steeds uit van de gedachte dat leren discussiëren, debat en de dialoog leuk en belangrijk zijn voor kinderen en jongeren. Wat DKJL raakt is dat volwassenen 'lastige' thema's blijven mijden, terwijl bij kinderen en jongeren de behoefte om gehoord te worden groter is dan ooit.
Waarom 'discussiëren' kun je leren? En geen 'debatteren' of 'dialoog'?
